WYSTĄPIENIA GOŚCINNE

1. zdjęcie nr 1ks. Władysław Basista bezpośrednio po przyjęciu święceń kapłańskich (1954) pomagał ks. Stanisławowi Wilczewskiemu w Instytucie Fonetycznym w prowadzeniu ćwiczeń z fonetyki pastoralnej dla alumnów seminarium. Posiadając specjalistyczne wykształcenie logopedyczne, kładł szczególny nacisk na zagadnienia związane z kulturą żywego słowa. Przygotowując przyszłych kapłanów do posługi przepowiadania słowa Bożego, odzwierciedlał troskę lokalnego Kościoła o formalne aspekty kaznodziejstwa, zawartą w uchwałach I Synodu Diecezji Katowickiej. Wykorzystując swoje logopedyczne kompetencje i ogromne doświadczenie, profesjonalnie wypowiadał się na temat współczesnych problemów językowych kaznodziejstwa oraz przygotowania lektorów do posługi czytania słowa Bożego. Temu drugiemu zagadnieniu poświęcił jedną publikację książkową oraz artykuł. W czasie działalności dydaktycznej księdza Władysława Basisty w latach 1960–2001 śląskie seminarium opuściło 1258 księży. Do tego trzeba dodać absolwentów Wyższego Seminarium Duchownego Ojców Franciszkanów w Panewnikach, gdzie również był wykładowcą homiletyki i fonetyki pastoralnej.


2. zdjecie nr 2Jane Harley koordynuje pracę specjalistów zatrudnionych w Ośrodku Michaela Palina w Londynie, pracując z jąkającymi się dziećmi, młodzieżą oraz osobami dorosłymi. Ukończyła studia podyplomowe z zakresu terapii poznawczej w Oxford Cognitive Therapy Centre oraz magisterium z zakresu poradnictwa psychologicznego. Jest również przeszkolona w zakresie wdrażania Terapii Akceptacji i Zaangażowania (Acceptance and Commitment Therapy), a także wykorzystania technik medytacji opartych na uważności w pracy z osobami jąkającymi się. Jest współautorką wielu publikacji klinicznych i badawczych. Prowadzi warsztaty zarówno w Wielkiej Brytanii i na całym świecie w ramach programów edukacyjnych realizowanych przez Michael Palin Centre. Jest gościnnym wykładowcą University College London.


3. zdjęcie nr 3Dr Hana Laciková pracowała w latach 1999–2001 na Wydziale Logopedii Uniwersytetu im. Jana Amosa Komeńskiego w Bratysławie (Słowacja), gdzie zajmowała się terapią jąkania. Od roku 2000 aktywnie uczestniczy w tworzeniu oraz weryfikacji metodologii logopedii, publikuje artykuły naukowe oraz prowadzi szkolenia na Słowacji i w Czechach. Od roku 2007 jest dyrektorem Instytutu Mowy Dziecka, gdzie pracuje jako specjalista w dziedzinie zaburzeń płynności mowy. Współpracuje z Uniwersytetem Komeńskiego, prowadząc wykłady oraz koordynuje praktyki studentów logopedii z zakresu zaburzeń płynności mowy.


4. zdjęcie nr 4.

Dr Florence Myers od roku 1978 jest profesorem Adelphi University w Nowym Jorku (USA). W obszarze jej zainteresowań naukowych znajdują się przede wszystkim jąkanie i giełkot, a także  zależności pomiędzy funkcjami językowymi, prozodią i płynnością. Otrzymała prestiżowy tytuł ASHA Fellow, przyznawany przez American Speech-Language-Hearing Association oraz Nagrodę im. Deso Weissa za wybitne osiągnięcia na polu badań nad giełkotem (ufundowaną przez International Cluttering Association i Stuttering Foundation of America). Będąc stypendystką Fundacji Fulbrighta dzieli się swoim doświadczeniem z zakresu zaburzeń płynności mowy pracując jako Senior Specialist na Uniwersytecie w Hong Kongu. Jest autorką i współautorką wielu opracowań książkowych oraz licznych artykułów na temat jąkania i giełkotu, które publikuje w renomowanych czasopismach. Prowadzi wykłady, warsztaty w Stanach Zjednoczonych, Europie, Ameryce Południowej i Azji.


5. zdjęcie nr 5Benny Ravid był założycielem AMBI – Izraelskiego Stowarzyszenia Osób Jąkających się (Israel Stuttering Association). W latach 1999–2015 pełnił funkcję przewodniczącego. W latach 2007–2010 pełnił funkcję przewodniczącego Międzynarodowego Stowarzyszenia Osób Jąkających się (International Stuttering Association). Obecnie jest honorowym przewodniczącym AMBI i prowadzi w ramach stowarzyszenia różne projekty, takie jak grupa wsparcia, grupa terapeutyczna i inne.


6. zdjęcie nr 6Dr Krzysztof Szamburski jest psychologiem i logopedą, terapeutą metody Integracji Sensorycznej; wykłada w Pomagisterskim Studium Logopedycznym Uniwersytetu Warszawskiego oraz pracuje w charakterze logopedy w  Specjalistycznej Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej „TOP” w Warszawie. Od września 2011 roku pełni funkcję dyrektora tej poradni.
Interesuje się psychologicznymi uwarunkowaniami zaburzeń mowy oraz opóźnionym rozwojem mowy, zarówno głośnej jak i pisanej. Jego działalność ma wymiar zarówno teoretyczny, jak i praktyczny – prowadzi badania naukowe oraz zajęcia dydaktyczne ze studentami, a także pracuje jako logopeda.
Jego głównym przedmiotem zainteresowań jest problem jąkania, opracował psychologiczny i neuropsychologiczny model powstawania jąkania. W pracy terapeutycznej wykorzystuje autorską metodę uzyskiwania płynności mówienia, opartą na wystukiwaniu sylab przy zachowaniu cech prozodycznych wypowiedzi, uczeniu odroczenia i hamowania.


7. zdjęcie nr 7.

Dr Martine Vanryckeghem jest profesorem w Departamencie Nauk o Komuniacji i Jej Zaburzeniach na Uniwesytecie Centralnej Florydy (USA). Stopień magistra i doktora uzyskała na Uniwersytecie Southern Illinois (USA). Wcześniej pracowała przez wiele lat jako logopeda w Belgii. Dr Vanryckeghem uzyskała specjalizację z zakresu zaburzeń płynności mowy (Board Certified Fluency Specialist) oraz została wyróżniona przez American Speech-Language-Hearing Association (ASHA), uzyskując prestiżowy tytuł “ASHA Fellow”. Publikuje w licznych specjalistycznych czasopismach oraz prowadzi międzynarodowe szkolenia z zakresu diagnozowania zaburzeń płynności mowy u dzieci i dorosłych. W latach 1990 –  2000 była redaktorem periodyku “Journal of Fluency Disorders”, jest także członkinią komitetów naukowych oraz recenzentką wielu  specjalistycznych czasopism. Należy do Komitetu Naukowego grupy specjalistów z zakresu Zaburzeń Płynności Mowy w Belgii. Pełni również funkcję międzynarodowej konsultantki dla pracowników i studentów programów badaczych w szpitalach i na uniwersytetach.